این کتاب بنا دارد تا فلسفۀ بازی در تربیت را با محور چیستی،چرائی و چگونگی متناظر با مبانی انسان شناسی و معرفت شناسی،سازگار با آموزه های دینی اسلام،مورد بحث قرار دهد.فصل هایی از کتاب به نظریات علمی روان شناسان درخصوص موضوع بازی و دیدگاه فیلسوفان مسلمان و غرب راجع به بازی اختصاص دارد.باید توجه داشت که دوران کودکی،دوران آموزش و تربیت پذیری مستقیم نمی باشد،بلکه آموزش و پرورش اغلب به صورت غیر مستقیم صورت می پذیرد.لذا یکی از بهترین ساز وکار های مناسب این دوران،استفاده از بازی است.